We gingen op pad met 2 scheehouten zeilwherries en één wherry van onszelf. Even was het nog spannend of het (hard) zou gaan regenen, maar de wolken dreven snel over en  toen werd het een prachtige vrijwel windstille avond.

 De zeilwherries werden vroeger gebruikt om mensen over de Theems te zetten. En nu mochten wij ermee roeien. Dat is wel even andere koek. Onder leiding van Joost en Aleid op de ene en Marcel op de andere werd ons deze speciale roeitechniek bij gebracht. Belangrijk verschil is dat de riemen los tussen de ‘scheehouten’ zitten en het bankje niet beweegt. Na enig oefenen kregen we het enigszins onder de knie. Een hele leuke ervaring!

Het was mijn tweede toertocht sinds ik bij de vereniging gekomen ben en ik ben niet zo’n held. We hadden het in de boot over wisselen op het water, iets wat mij behoorlijk eng leek. Vlakbij het punt waar we aan wilden gaan leggen voor een pauze en picnic, zei Anneke ineens: ”ja we gaan wisselen.”  Dat was vlak voor de rand aan het Floriade terrein waar we aan zouden gaan leggen(zonder vlot en met veel brandnetels). Het was niet helemaal duidelijk of we daar alle drie aan zouden kunnen leggen, maar het was ook een goede oefening. Het is allemaal op film vastgelegd en we zijn niet omgegaan, alleen ben ik zelf niet meer van plek gewisseld, omdat we op dat moment toch nog aan gingen leggen. Ik vond het spannend en grappig en zo leer ik nog bijna elke keer als ik ga roeien weer iets bij.

Aleid van zeilend Scheehout had koffie thee en heerlijke eigengebakken appelkruimeltaart meegenomen. Na deze pauze zijn er wat mensen van boot gewisseld, zodat iedereen die dat wilde ook eens in een scheehouten wherry kon varen.

Je kunt op twee manieren langs het Floriade eiland varen en zowel heen als terug  gingen we niet allemaal dezelfde route. Het zeiltje (een emmerzeil voor kenners)  werd al varend gehesen op de scheehouten wherry. Het mastje en de giek (van bamboe) lagen al klaar in de boot. Met het laatste zuchtje wind gleden ze zo stilletjes over het Weerwater tegen de achtergrond van een bloedrode ondergaande zon. Wat een prachtige avond was het en als kers op de taart hebben de mensen in één van de wherries…….een bever gezien!

Bij terugkomst besloten we dat het al te laat was voor een kampvuur en zijn we dus, vrij van muggenaanvallen, binnen nog wat gaan drinken en eten. We hadden lekkere hapjes gehaald en die vonden gretig aftrek. Zelf ben ik rond half twaalf naar huis gegaan, maar ik was wel één van de eersten. Ik heb genoten van de tocht en de gezelligheid en volgens mij de anderen ook.

Op naar het rondje Almere 14 juli !