KinderSkiff - opleinen voor de start

Cerea ligt samen met een paar andere roeiverenigingen aan de Po vlak voor het centrum van Turijn. Op hun website staan fraaie foto’s (https://www.canottiericerea.it/). Die loods loopt regelmatig (deels) onder als de Po het op zijn heupen krijgt bij hoog water. Zoals in 2018. Hoog water, een hard stromende Po en de SilverSkiff werd toen op het laatste moment afgelast.

Bij Pampus hebben we het met onze loodsen nog niet zo gek als je op de foto een deel van hun loods ziet. Die dus ook regelmatig volloopt.

Loods Cerea

 

Dit jaar vond voor de 22e keer deze wedstrijd plaats. Stroomopwaarts heen, stroomafwaarts terug. Waarbij je bakboordwal houdt. Je rondt de keerboei dus aan stuurboord. De 11k-route zie je hieronder in het blauw (foto). De snelheid van de stroming is uiteraard van invloed op je eindtijd.

 

 De route

Zaterdag 5 november was de KinderSkiff voor de jeugd over 1000 meter en 4000 meter.

Zondag 6 november de volwassen skiffeurs, zowel senioren als veteranen (masters) over 11.000 meter. De Vintage skiffeurs roeien die dag de 4000 meter in klassieke, nostalgisch-fraai houten skiffs met houten riemen en klassieke bladvorm (Macon-bladen). 

De SilverSkiff telt elk jaar meer deelnemers. Eigenlijk niet meer dan 600 en van overal vandaan. Dit jaar maar overtekend met maar liefst 711 inschrijvingen. Als je het jaar daarvoor er minder dan 55 minuten over de SilverSkiff hebt gedaan krijgt je als geplaatste een lager nummer. Uiteindelijk finishten dit jaar 662 skiffeurs. 

Botenbouwer Filippi had flink wat roei-toppers uitgenodigd waaronder behoorlijk wat Nederlanders. Want Team NL roeit in Filippi boten. Je kan bij Filippi voor deze wedstrijd één van hun fraaie wedstrijdskiffs huren. Als gewone skiffeur zit je met het dilemma: Filippi-skiff daar huren of je eigen skiff meenemen. Huren scheelt vervoer van je eigen skiff. Maar is niet gratis. De meerderheid kiest toch voor het meenemen van de eigen skiff. 

Di-Bi trok als merk van roeikleding ook mijn aandacht met deze fraaie Italiaanse bolide in hun stand. Niet als hoofdprijs, meer ter inspiratie.

Toch niet de hoofdprijs…. 

De SilverSkiff is voor de meeste skiffeurs en hun aanhang vooral een ‘gezellig roei-feestje’ op een bijzondere locatie. Veel roeivolk zit in hotels vlakbij de roeiverenigingen aan de Po. Vaak is men er al een paar dagen eerder. Om alvast het roeiwater te verkennen. En je spreekt andere (Nederlandse) deelnemers. Logistiek, zoals het vervoer van jezelf en de boten; het is allemaal ruim van te voren in de WhatsApp-groep met elkaar besproken. 

De echte kanshebbers voor de prijzen zijn meestal vooraf bekend. Je kent de anderen van eerdere jaren en wedstrijden. Je volgt wie zich heeft ingeschreven. Van prestaties eerder weet je globaal hun en jouw plek. Velen doen mee, de winst of het podium is voor enkelen. Uiteraard heb je als Master ook wel ambitie en doe je je best. Maar toch minder met de echte ‘dood-of-de-gladiolen’ mentaliteit. We hebben ons eigen verhaal, vertellen daarover en luisteren naar de wederwaardigheden van de anderen tijdens hun eenzame tocht. En een beetje lachen over de tijdmeting die tot op duizendste seconden nauwkeurig bleek te zijn. Jij was toch maar 0,172 seconden langzamer dan ik over 11 kilometer. En dat soort onzin. 

Resultaten

De snelste en winnaar bij Male Senior was ook deze keer Martin Sinkovic - topper uit Kroatië. Hij deed er iets meer dan 40min over. De winnaar van 2022 - ‘onze Koen Metsemakers’ - werd nu 2e op 18sec. Tijden die ver van mijn Masters H (70+) werkelijkheid afstaan, zo snel. Onder 50min is voor mij al een utopische ambitie.

Bij de Woman Senior - 13 deelnemers - was Roos de Jong (NL) de snelste met 44min09sec. ‘Onze Laila’ finishte als derde dame senior in 45min31sec in een veld van 13. 

Hekkensluiter Julia (WMasters D) uit GBR deed er pakweg een uur langer over. Zij had een geheel andere ambitie dan winnen en skiffte zonder enige competitiedrang, volop genietend van de ambiance, om zich heen kijkend, met de stroom mee richting finish. Zo kan het ook. Je had dan tenminste tijd om onderweg naar de besneeuwde bergtoppen te kijken. Zoals ik bijvoorbeeld hier tijdens mijn training op de Po dichtbij de keerboei.

Er is verse sneeuw gevallen…

En Pampus?

Dit jaar deden voor Pampus Fred Wittkampf bij de Male Masters I (75+), Jolande Schotman (WMH) en ik (MMH) als Masters H (70+) mee. Ons ere-lid Laila Youssifou namens ‘Netherlands.’ Zie boven. De loting is ruim van te voren bekend. Vanaf vrijdagmiddag ervoor haal je startnummer op. Velen rekenen pas dan hun starttijd uit. Natuurlijk hangt er ergens ook een tijdstabel wat de starttijden voor elk nummer zijn. Maar zelf uitrekenen is een vast onderdeel van je voorbereiding en eigenlijk wel zo leuk. 

No 1 start op zondag om 9:00. Staande start. Met bekende piepjes zoals je die ook hoort bij skiën en wielrennen (tijdrit). Bij VIA! van de starter vertrek je. Elke 15sec de volgende. Dus 4 per min. Fred had startnummer 198 en was rond 9:50 aan de beurt. Ik met no 207 dus 2min15sec later.

Tegelijk maar het water op en aansluiten op je plek aan in wachtende skiff-file. Oneven bakboord, even aan stuurboord van de ballenlijn. Fred zag ik voor mij starten. In de buurt van de keerboei nog een keer. Ik was nog op de heenweg, Fred weer op de terugweg. Pas na afloop op de kant ervaringen uitwisselen. Hè, hè, dat was het…hoe ging het bij jou? En dan de skiffjes afriggeren, inpakken, transportklaar maken. 

Jolande had startnummer 693. Rond 11:50 aan de beurt. Wel praktisch, want mijn race zat er voor 11:00 al weer op. Dus kon ik Jolande helpen met het water op gaan. Na ruim een uur met koffie en in de zon binnenkomende skiffeurs bekijken zag ik Jolande op de finish afkomen. En heb ik een stuk van haar eindsprint gefilmd zie deze link. De rode grote, rechtopstaande boei is de finish. 

Uitslagen: Fred werd opnieuw 2e in zijn divisie MMI. Een podiumwaardige plek en goed voor een medaille.

Fred op het podium - met ‘rondemiss’ voor MMI 

Jolande eindigde als net 4e van de 8 deelnemers Dames Master H (WMH) in een tijd van 1u 02min 07,426sec. Nummer 3 deed er een fractie van een seconde sneller over (0,114sec). Dus net geen podium. Jolande verzuchtte: ‘verdorie, had ik nu maar een paar halen iets harder geroeid. dan..’ De afstand tot nummer 5 en verder was aanzienlijk meer en liep in de minuten.

 

 Jolande finisht

 De winnaar in mijn klasse Male Masters 70+ MMH was Johan Bielderman (RV Breda/NL). Voor ons een bekende mede-master en dit jaar voor eerst 70+. Hij deed voor de 2^e keer mee, skifft hard en deed er nu bijna 50min over. Met zijn +20 strafseconden (ander hinderen bij keerboei) een eindtijd van net boven de 50min. Hij hield nog 2,5sec over voor de overwinning. 

Ik eindigde als 6e van de 20 MMH skiffeurs in een tijd van 54:44. Niet ontevreden, qua tijd niet echt tevreden, maar de plek past wel. Volgende keer toch weer in de 52min zien te komen net als vorig jaar.

Finish Gerard

Na de wedstrijd is het bijkomen, ervaringen uitwisselen, je boot klaar voor vervoer maken en op de botenwagen laden. Dan is het op naar de typisch Italiaanse ceremonie bij Cerea om de medaillewinnaars toe te juichen. Ook om het verlies aan vocht en calorieën aan te vullen.

Vervolgens hotelwaarts om te douchen, verkleden en ergens met elkaar lekker zien te eten.

Hierbij neem je nu wel meer dan een enkel glas prettige wijn. Daar kan Turijn ook heel goed in zijn. 

Met gepast gemoed ga je terug naar het hotel, pak je je boeltje in om de volgende dag terug naar huis te gaan. Volgend jaar weer? Het was toch wel weer leuk…. 

 

Gerard Hissink Muller

16nov23