Dag 1 Vertrek

Nadat er nog even gauw 2 telefoons waren langs gebracht die twee meisjes waren vergeten konden we eindelijk de bus in. We zaten deze keer samen met judo en zwemmen in de bus. Een rustige groep en een jarige chauffeur. Strak om 16:00 uur dus exact op schema kwamen we aan in Rendsburg. Carsten stond ons hier al op te wachten en na een welkomst toespraak kreeg iedereen z'n spelers pas, programma en nog wat andere dingen aangereikt. De roeiers die bij binnenkomst al hadden kennisgemaakt met hun gastgezinnen gingen na dit welkom op weg na hun tijdelijke thuis terwijl de andere sporten op weg gingen naar hun accommodaties in scholen en gymzalen. 

Dag 2 Kennismaking

Vandaag de eerste dag op de roeivereniging. Veel oude bekenden gezien maar ook kennisgemaakt met de roeisters en coach uit Zweden. Allemaal leuke enthousiaste mensen. Na wat grappige kennismakingsspelletjes was het tijd voor de lunch. En daarbij ook de mogelijkheid om een beetje te peilen hoe het gaat en of ze het naar hun zin hadden. Geen enkele negatieve reactie gehad en iedereen leek zich goed te vermaken. De Zweedse meisjes kwamen er gezellig bij zitten en waren blij dat iedereen Engels sprak en werden door hun open houding gelijk opgenomen in de al bestaande NED-DUI groep. 

Na de lunch was het eindelijk tijd voor roeien. Geen training maar een korte rondgang tot en een klein stukje over het Kielerkanaal. Zowaar was ondergetekende ook wezen roeien waardoor echt iedereen het water op was. Dat bleek achteraf wel een klein probleempje. Door onze afwezigheid kon de Almeerse film crew ons niet vinden. Maar gelukkig kwamen wij net terug toen zij iets verderop ons gespot hadden. Gelukkig moest er nog 1 boot aankomen. Deze werd direct gebombardeerd tot filmmateriaal en moest nog even een rondje varen. De stuur (Caro voor de kenners) kreeg een GoPro omgehangen en ook vanaf het vlot werden nog wat opnames gemaakt. Na het aanleggen werden Willemijn en de Duitse slagman nog even geïnterviewd en daarna kon ook die boot eruit. De film crew was erg tevreden dus wij zijn zeer benieuwd naar het resultaat. Als het goed is staat het vanavond op YouTube en Facebook. 

Hierna werd er nog wat kaart gespeeld en werd het tijd om naar huis te gaan. Dat bleek niet zo eenvoudig. Door wegwerkzaamheden stond het in de hele stad vast. Mijn gastouder kwam zo laat dat we direct door konden naar de verzamelplaats waar de openingsmars zou beginnen. Een flinke mars waarbij de roeiers een flinke prominente plek toegewezen kregen. Annabel met Sascha kregen het Almeerse bord om vast te houden en liepen daarmee vooraan bij de Almeerse delegatie. Hierachter liepen Hugo en Mart samen de Almeerse vlag strak te houden en daar weer achter liepen Willemijn en Bente met de Nederlandse vlag. Een mooie stoet al was Willemijn wel kapot aan het eind want die mocht de vlag gedurende de gehele ceremonie op het podium omhooghouden. En die duurde best lang... 

Dag 3 Training

Weer een dag vol belevingen en gezelligheid. En die gezelligheid is ook echt gezellig. Maar daarover later meer.

Er stond een trainingssessie en een toertocht op het programma voor vandaag. Maar bij aankomst hadden de weergoden andere plannen. Zware stortbuien zorgde voor wat terughoudendheid van de roeiers en coaches. Dwz zo leek het, want Bente en Willemijn leken zich niet te storen aan de wolkbreuk en samen met de Zweedse meisjes namen zij het initiatief om de skiffs en dubbels buiten te leggen. En schijnbaar ongehinderd door de regen hebben zij een aardige training afgedraaid in de skiff en vervolgens nog even in de dubbel die duidelijk minder beviel. Ook Mart en Hugo hebben samen voor het eerst in de boot gezeten en waren niet ontevreden over het resultaat. Natuurlijk hebben Sascha en Annabel ook geroeid en even lekker op de voetenboorden gestaan. Wat vooral leuk was, was het eenvoudig accepteren van het duidelijk minder materiaal. Nu is het duidelijk dat het hier vooral om het samen zijn gaat en niet om een top prestatie neer te zetten. Al wordt er natuurlijk wel zwaar gespeculeerd over de mogelijkheden om te winnen. We zullen het morgen zien. 

Tijdens het wachten op een beetje minder regen kreeg ik nog even de kans om de gastouder van Hugo en Mart het verhaal achter de presentjes voor de gastouders te vertellen. Wat heel leuk was om te horen was hoe gezellig de jongens waren.

Maar ook met de anderen klikt het heel goed. Nadat we op verzoek van wat verzopen meisjes hadden besloten het risico niet te nemen nogmaals nat te regenen tijdens de geplande toertocht, hebben we allerlei spelletjes gedaan waar bij veel gelachen werd en lekker lol gemaakt werd. Opnieuw een leuke geslaagde dag dus.

Dag 4 Wedstrijden en prijsuitreiking

Trots op de kinderen! Niet alleen op de prestaties maar vooral ook om de sportiviteit die deze pubers hebben getoond! Natuurlijk was niet iedereen altijd tevreden met zijn/haar/hun race maar dit was geen reden om anderen niet te feliciteren of aan te moedigen of juist in hun waarde te laten nadat hij was omgeslagen. (Helaas het geval bij de strijd om het brons bij de jongens skiff) Overigens gold dit niet alleen voor de Almeerse roeiers maar ook voor die van de andere steden. Het is een echte vriendengroep geworden met heel veel respect voor de onderlinge verschillen. Voor ons als begeleiders een lust voor het oog. 

Natuurlijk ging het vandaag om meer dan alleen de vriendschappen maar toch echt ook wel om die medailles. En ja Hugo heeft mij vandaag opnieuw wel een paar keer gevraagd wat zijn kansen waren ???? En hoe heerlijk is het dan om hem als eerste aan te zien komen en zijn race netjes te zien afmaken. Ik zelf hield er toch wel rekening mee dat hij in deze eerste heat wellicht zijn betere zou vinden in zijn tegenstander uit Rendsburg. Maar hij maakte gewoon (sportief) gehakt van deze jongen. Dat lukte hem niet toen hij tegen Mart moest strijden om het goud maar dat Hugo met zilver in de skiff naar huis mag heeft toch best een gouden randje. 

Hoe anders was dit bij de meisjes. Hier waren er een aantal zeer aan elkaar gewaagd en dit ging dan ook hard tegen hard. Dat Sascha en Annabel hierbij het onderspit moesten delven was dan ook zeker geen schande. Helaas verrekte Willemijn iets in haar haar knie waardoor ze haar heat net moest laten aan de Zweedse Isabella. En dus de finale net zou mislopen. Bente won haar race maar zou later toch ook met een vreemde beweging een oude heupblessure nieuw leven in te blazen.  

Bij deze nog even de uitslagen:
Mart Turksema sleepte driemaal goud in de wacht op de onderdelen skiff, dubbel en mix 4. Hugo Snelder, Bente Zijlstra en Willemijn Blokhuis kregen eveneens het goud omgehangen op de dubbel.
Zilveren medailles waren er voor:
- Hugo Snelder, skiff en mix 4;
- Bente Zijlstra, skiff;
- Willemijn Blokhuis, mix 4;
Het brons ging naar:
- Bente Zijlstra, mix 4;
- Annabel Ottenhof, mix 4;
- Sascha Turksema, mix 4.

Dag 5

De tijd gaat snel als je plezier hebt, en dat geldt zeker voor de afgelopen dagen. Vanmorgen was iedereen vrij om te doen wat ze wilden tot 15:00 uur. Dus de meesten hadden lekker uitgeslapen en zijn daarna de stad in gegaan. Bente en Willemijn waren zelf al opzoek gegaan naar een krant want hoe gaaf is het om met z’n tweeën op de voorpagina van de “Landszeitung” te staan. Zelf had ik afgesproken om met Rosita, de Zweedse coach, om wat door de stad te lopen en wat inkopen te doen voor de reis morgen. Om 2 uur hadden we afgesproken met Brincky om bij de roeivereniging nog even te helpen met een paar officials in de boot te helpen die het roeien weleens wilden proberen. Altijd leuk om te doen. Maar er stond meer dan een klein briesje wat een hele uitdaging zou worden voor 3 onervaren roeiers en een onervaren stuur samen met Brinky (voor de minder bekenden Brincky is een "licht gewicht" van ca 150 kg). M.a.w. ik toch even in de boot gestapt om te helpen. Maar wij moesten om 15:00 bij de bowlingbaan zijn dus lang kon dat niet duren... Uiteindelijk om 15:15 uur daar aangekomen en daar was iedereen al lekker bezig. Toch was hier duidelijk de vermoeidheid zichtbaar. En het ergste moest nog komen. Na het bowlen moesten we naar de verzamel plaats voor de afsluiting. En je kunt het ze niet kwalijk nemen dat ze het programma saai vonden en als je dan al moe bent... 

Maar gelukkig was er na afloop een BBQ, Deze BBQ was zoals vorig jaar weer top geregeld, alle gastouders en anderen hadden een salade gemaakt en daar werd heel wat vlees bij geserveerd. En ondanks de vermoeidheid bij de kinderen en toch ook wel bij ondertekende, was het lastig om de avond af te sluiten. Op nieuw was iedereen behulpzaam en gezellig maar vooral nog steeds met elkaar bezig. Natuurlijk was het slechts uitstel van executie en het afscheid was onvermijdelijk. Met de volgende ochtend een bus te halen om 8:00 uur was het voor iedereen tijd om zijn of haar tas te pakken. Om 7:45 stond iedereen, ja echt iedereen, klaar voor de bus. En na het afscheid (opnieuw) was het echt voorbij. 

Maar er zijn wel afspraken gemaakt voor volgend jaar. En hoewel er nog veel mitsen en maren zijn er in grote lijnen wel plannen gemaakt. Eind september zal Lancaster aan geven of zij de financiering rond kunnen krijgen. Dit zal nog best een hele opgave worden dus hiervoor diende een alternatief te worden gezocht. In Rendsburg heeft Haapsalu (Estland 2000+ km) de handschoen opgepakt en aangegeven de organisatie op zich te willen nemen voor de jeugdspelen van 2017 in het geval dat Lancaster dit niet lukt. Maar helaas hebben ze daar geen roeivereniging. Al moet ik eerlijk bekennen dat een reis van 2000 km in een bus niet echt op mijn verlanglijstje stond... Maar mocht dit nu toch het geval zijn heb ik aangegeven dat wij dit dan wel willen organiseren, net zoals Rendsburg vorig jaar heeft gedaan. De coaches van Rendsburg maar ook van Kristianstad gingen hier graag op in en ook bij het gesprek met de enige official uit Lancaster bleek dat ook van daar uit deelname verwacht kon worden. Kort om we hebben mogelijk het 1 en ander te regelen voor volgend jaar. Eind september weten we dus meer. 

Groeten Norbert